29 juli 2019, dag 15. St Petersburg.

We hadden een beetje uitgeslapen. Het was bewolkt en frisjes dus geen koffie op het balkon. Na het ontbijt moest Natasha nog een paar administratieve zaken te regelen. En toen kwam ik op het idee dat we nog iets moesten regelen voor de Samovaar die we van Babushka hadden gekregen en die we mee naar Nederland wilden nemen. Natasha wilde hem zomaar meenemen maar ik kon me herinneren dat oude voorwerpen Rusland alleen mochten verlaten met toestemming van een ministerie. Natasha had naar dat ministerie gebeld en daar een telefoon nummer gekregen dat ze belde. Hier vertelde een dame dat er inderdaad een expertise moest worden gedaan. Als de samovaar meer dan 100 jaar oud is mag hij het land niet meer uit. Als hij jonger is dan moet er een rapport opgesteld worden dat door het ministerie getekend moet worden. De dame vroeg om een foto op te sturen en nadat we dat hadden gedaan belde ze terug. De samovaar is waarschijnlijk van 1924, dicht tegen 100 jaar, en er moest een expertise opgesteld worden. Ze vroeg om met de samovaar langs te komen. Voor 3000 roebel en in 2 dagen kon alles geregeld worden. Dus samovaar in een koffer, in de taxi en naar het kantoor in de stad. Het kantoor was op de 1e etage en via een ontzettend smalle houttrap kwamen we in een piepklein kantoor met een klein bureau en de dame in kwestie erachter. De dame bekeek de samovaar met een vergrootglas, vergeleek hem met vage foto’s in een boekwerk en begon een erg verwarrend verhaal. De vragen van Natasha werden of niet beantwoord of de dame antwoordde dat Natasha er grappig was. Zelfs een vraag naar de kosten van de noodzakelijke officiële foto die gemaakt moest worden vond ze grappig. Uiteindelijk begrepen we ongeveer dat we een 2 tal documenten moesten invullen, een officiële foto moesten bijleveren, 3000 roebel betalen + kosten van de foto en kosten van het ministerie, en dan zou het 21 (!) dagen duren voordat we de toestemming kregen. We waren onderling aan het bespreken wat te doen aangezien we over 2 dagen weg zouden gaan, toen er een dame uit het naast gelegen kantoortje kwam die iets riep als: Expertise kost 500 roebel, en vervolgens de trap afliep. De dame die ons hielp zei dat dat de directeur was! Na nog wat overleg besloten we de foto te laten maken, voor 100 roebel, en dan alles meenemen en de volgende keer dat we in St Petersburg waren de procedure te starten. De directeur, die inmiddels weer terug in haar kantoor zat, kwam de foto maken, verdween in haar kantoor en riep weer dat expertise 500 roebel kost. Ze kwam het kantoor uit met een prijslijst. Wij hebben haar duidelijk gemaakt dat we niets betalen dat niet van tevoren overeen is gekomen. Het was niet afgesproken dat we voor uitleg moesten betalen. De dame die alle uitleg had gedaan probeerde de boel nog te sussen maar we hebben alles ingepakt en zijn vertrokken. We zien de volgende keer wel weer. Weer een ervaring met Russische bureaucratie rijker!! We hebben de samovaar naar huis gebracht en zijn daarna met de metro naar de stad gegaan. Misha wilde graag in het Georgisch restaurant ChaCha, waar we de vorige keer ook hadden gegeten, te lunchen. Het was redelijk druk maar er was nog een tafeltje vrij. En we hebben weer heerlijk geluncht. Khinkali, Khadchapuri, Chashashuli, Lulya kebab, en nog een schaal met ingemaakte knoflook, augurk, jalopeno, cheremsha en tomaat. Dit met een glaasje Tsinfandel……………heerlijk. We hebben nog even door de stad gewandeld en zijn weer met de metro terug naar Babushka gegaan. Het is wel grappig dat met 3 personen de metro 135 roebel kost, terwijl hetzelfde ritje met de taxi, Uber, maar 240 roebel kost. Een raadsel hoe de taxi’s voor dit bedrag kunnen rijden!!! We hebben nog wat tvoroch gekocht voor morgenochtend en zijn van de metro naar huis gewandeld. Door de late en uitgebreide lunch hadden we ’s avonds geen honger meer dus we hebben het diner maar overgeslagen.