17 juli 2019, dag 4. Helsinki – St Petersburg.

Na een wonderwel goede nachtrust werden we om 6:30 Helsinki tijd , dus eigenlijk 5:30 voor ons gevoel, wreed gewekt door een soort alarm van het schip. Blijkbaar vonden ze het tijd om op te staan. Dat hebben we dus maar gedaan. En om 7 uur zijn we naar de ontbijt zaal gegaan. Het was nog niet erg druk en het was een uitgebreid ontbijt buffet. En vanuit de eetzaal hadden we een prachtig uitzicht over de boeg van het schip en de zon die over het water scheen. Een mooi begin van de dag. In de verte konden we Helsinki al zien liggen. Precies om 9 uur meerden we af in het centrum van Helsinki en begaven we ons naar het autodek en naar de camper. Deze was helemaal ingebouwd tussen grote trucks en busjes. Maar het ontschepen ging snel en om 9:40 konden we de banden van de camper op vast land zetten. Camper Verzekerd had inderdaad 2 adressen van Fiat dealers gemaild en het 1e adres was in Espoo, niet helemaal op de route, stond in de Tomtom. Maar dit bleek een dealer voor Fiat personen auto’s en die konden de Ducato niet aan. We hebben toen maar besloten om niet verder te zoeken en met knipperend lampje naar St Petersburg te rijden en daar het probleem op te lossen. De reis naar de grens met Rusland verliep voorspoedig en om 12:25 konden we, na al de Finse paspoort controle gepasseerd te zijn, in een wat onduidelijke rij aansluiten die voor een slagboom stond te wachten. Dit bleek de rij te zijn van niet Russische auto’s die stonden te wachten om in het “douane gebied” te worden toegelaten. De auto’s met Russisch kenteken passeerden vrolijk de rij en voor hen werd meteen de slagboom geopend. Een enkele Finse auto probeerde dat ook maar werd direct terug gestuurd naar het einde van de lange rij! Na een uur (!) ging eindelijk de slagboom voor onze rij open en konden we rijden tot…………………. de auto voor ons gestopt werd en de slagboom weer gesloten werd. En weer wachten. Het voordeel van een camper is dat je alles bij je hebt en Natasha kon een heerlijke lunch maken met een broodje kip en tomaat met mozzarella! Dat maakt het wachten toch nog aangenaam. Dit keer duurde het maar 45 minuten voor de slagboom weer voor ons werd geopend en konden we door naar de volgende uitdaging. We kwamen bij een aantal rijen auto’s waarvan niet duidelijk was welke rij we moesten nemen. De Finse auto voor ons ging resoluut naar rechts naar een “vrije” rij. Bij alle andere rijen waren er al auto’s doorgereden naar de gebouwtjes verderop waar ook een rood licht opstond. De auto voor ons reed meteen door en wij besloten te volgen. Maar deze spontane actie werd niet gewaardeerd. Een boze dame in douane uniform kwam wild zwaaiend aan en gebood ons allen om achteruit te gaan al wijzend op het RODE licht. Wij dus zover mogelijk terug en wachten op groen licht. Dat kwam na een tijdje en we konden doorrijden in een rij. Inmiddels had Natasha al wel de inklaring papieren voor de camper geregeld en deze ingevuld. Maar eerst met zijn allen uit de auto en naar een loket met een lange rij mensen voor de paspoort controle. Hier werden de nodige stempels verkregen van een erg chagrijnig kijkende dame. En hollen naar het volgende loket met een lange rij mensen voor de tijdelijke import van de auto. Deze rij ging erg langzaam. Eindelijk aan de beurt troffen we een vriendelijke dame die vertelde dat het computersysteem het niet deed en dat het daarom zo lang duurde! Ze moest zelfs lachen om de “domme” procedure die ze moest volgen. En toen……….hadden we alles klaar en moest alleen onze camper nog gecontroleerd worden. Maar voor onze auto stonden nog 4 auto’s. De eerste 2 werden al snel gecontroleerd en mochten doorrijden. Echter de chauffeur van de 3e auto stond nog in de rij bij de import van de auto. En dus werd de auto voor ons en wij, ondanks dat we klaar waren met alle documenten, niet gecontroleerd. De chauffeur voor ons had er genoeg van en passeerde de lege auto door over de stoep te rijden……………………….en werd gecontroleerd en kon doorrijden. Natasha vroeg aan de man die de controle deed of wij dat ook konden doen. Hij dacht dat onze camper dat niet kon. Maar dat kon best en inderdaad het lukte!!!! Hoera……………….. maar nee hoor. De boze douane dame van het begin weigerde ons te controleren en we moesten wachten. We hadden niet over de stoep mogen rijden!!!!! Totdat er weer een volgende auto klaar was en achter ons kwam staan. Die wilden er door en……………werden gecontroleerd. De boze dame kwam naar mij toe, vroeg mijn paspoort en in plaats van ons te controleren stuurde ons naar een plaats voorbij de slagboom waar we moesten wachten!!! Dus we waren wel door de slagboom maar hadden geen paspoort! Eindelijk, nadat we nog aan een onduidelijke man moesten beloven dat we noooooit meer over een stoep zouden rijden, kwam de dame weer terug, overhandigde het paspoort en de benodigde papieren en liet ons gaan……zonder controle!! Na bijna 4 uur (!) konden we doorrijden. En na nog een slagboom met weer een paspoort controle waren we eindelijk in Rusland. Het eerste deel van de route naar St Petersburg is een vrij rustige tweebaansweg maar voorbij Vyborg veranderd dit in een tweebaansweg met aan beide zijden een soort vluchtstrook. Hierop zijn om de 50 meter witte dwars strepen aangebracht die iets verhoogd zijn waardoor je ze voelt als je erover heen rijdt. Maar de Russische chauffeurs gebruiken deze baan als een soort vrije baan. Vrachtwagens en ander langzamer verkeer rijdt half op deze baan zodat er een mogelijkheid bestaat om in te halen. Maar bij dit inhalen gaan ze dus een beetje over de baan van het tegemoetkomend verkeer! En dan gaan ze er vanuit dat het tegemoetkomende verkeer ook een beetje aan de kant gaat zodat het meestal goed gaat!! En achterop komend verkeer gaat ervan uit dat ook wij op deze manier ruimte voor ze maakt door met de lichten te knipperen!!! Een soort…………juist; Russisch Roulette. Erg vermoeiend rijden omdat je erg alert moet zijn. Er wordt aan beide zijden van deze weg druk gewerkt en het lijkt erop dat het uiteindelijk een normale vierbaansweg wordt. Ongeveer 50 km voor St Petersburg is deze autobaan al klaar en wordt het rijden rustiger. Na nog een tankbeurt, diesel kost hier 47 roebel oftewel € 0,66 (!), kwamen we bij de stad. Hier konden we naar de rondweg afslaan, een tolweg, waar we voor 300 roebel erg snel op de Nalichnaya Ulitsa waren bij het appartement van Babushka! Het was inmiddels 18:45. We zijn eerst nog even langs een bewaakte parkeerplaats dichtbij gereden om de informeren of we de camper daar konden parkeren. Dat kon en voor 300 roebel per dag, € 4,25, kan hij daar bewaakt staan. Snel de spullen uitgeladen en naar het appartement gebracht. Nu ja snel, ook hier een tegenvaller want de lift was defect en we moesten met de trap naar de 6e etage brengen. En toen….. eindelijk een verdiend biertje.