Van Arromanches naar Nantes (Dag 4)
Door: Bert
Blijf op de hoogte en volg Natasha en Bert
27 April 2019 | Frankrijk, Nantes
Na een rustig ontbijt hebben we het adres opgezocht van een Quad verhuur in een dorpje iets verderop. Misha had het daar telkens over al sinds hij de folder hiervan had gevonden. Maar daar aangekomen bleek het een tegenvaller. Je moest namelijk een rijbewijs hebben om hierop te mogen rijden. Wij waren eigenlijk wel een beetje blij want het was wel erg duur!
Via Arromanches zijn we daarna naar Batterie Longues Sur Mer gereden. De Duitse geschutsbatterij bij Longues-sur-Mer was misschien niet de sterkste maar wel een van de best opgestelde om de landingen van 6 juni 1944 in Normandië te weerstaan. De kanonnen stonden iets achter de rand van de 60 meter hoge klif en waren gericht op Omaha en Gold Beach. Recht tegenover de geallieerde vloot. De kustbatterij bij Longues-sur-Mer was onderdeel van de kustverdediging, de Atlantic Wall. Het was in vier maanden tijd gebouwd door de Duitse marine in de eerste helft van 1944. Het bestond uit een 120 mm en vier 150 mm kanonnen in betonnen bunkers. In mei 1944 was de batterij operationeel. Maar de vuurleidingspost op de rand van de klif was nog niet uitgerust met de benodigde apparatuur om scheepsdoelen goed te kunnen raken. Op D-Day leverde de Longues-sur-Mer batterij een heftig duel met de geallieerde vloot. Het dwong daarmee een aantal schepen zich terug te trekken. Hoe dan ook werden de vijf kanonnen een voor een stilgelegd. Sommigen werden geraakt door voltreffers.
Uiteindelijk namen de Britste troepen, die geland waren op Gold Beach, de stelling op 7 juni over en namen daarbij het garnizoen van 180 man gevangen. Nu is de batterij een van de best bewaarde in Frankrijk en de enige plek waar nog de originele kanonnen staan, die toen in staat waren om 45 kg zware granaten 22 km ver te schieten. Het uitzicht vanaf de vuurleidingspost, uitgegraven in de klif, geeft een geweldig uitzicht over de baai.
Na dit indrukwekkend bezoek zijn we op pad gegaan voor de 300 km lange trip naar Nantes. Voor de Na een stop voor de lunch zijn we aangekomen op Nantes Camping. We konden inchecken maar er waren geen camperplaatsen op gravel meer aanwezig! Ok wat is er mis met gras…..dachten we. Bij ons plekje aangekomen, dichtbij het toilet gebouw, even gekeken hoe we moesten staan. Vooruit erin. Toch niet goed, dus achteruit. No way. Op het kletsnatte gras draaiden de voorwielen alleen maar door. Maar een actieve buurman (hij had het al blijkbaar meer zien gebeuren(?)) kwam duwen. Dus de buurman, Misha en Natasha duwen en ik voorzichtig achteruit. En waarlijk het werkte. Nadat we goed stonden, de trouwe fietsen afgeladen en op pad. Het was al laat in de middag dus we dachten om de 6 km naar Nantes te fietsen, de boel te verkennen en dan morgen terug. Dus eerst naar het centrum gefietst waar Misha wilde winkelen. We hadden op de kaart een groot winkelcentrum gezien de “Passage Pommeraye” dus daar naartoe. De fietstocht was een ervaring. Bij de receptie hadden ze gezegd eerst naar de rivier de Erdre te fietsen en dan langs deze rivier tot in het centrum. De rivier was even moeilijk te vinden. En toen langs de rivier op een smal onverhard pad met veel joggers en andere fietsers. Maar wel mooi. In Nantes was het ook spannend. Ze hebben keurig fietspaden aangegeven. Maar soms zijn de aan de zijkant van de rijbaan maar dan ineens moet je de rijbaan oversteken en gaan ze in het midden tussen 2 rijbanen verder. Maar we kwamen veilig in het centrum en vonden het winkelcentrum. Ondanks dat er totaal andere winkels waren dan waar Misha naar op zoek was, was het een belevenis. Het is een soort passage met 2 etages. En stamt uit ca. 1840 met op de renaissance geïnspireerde architectuur en luxe boetieks en prachtige trappen. We kwamen aan de achterkant uit op de belangrijkste winkelstraat de Rue Crébillon die van Place Graslin naar de Place Royal loopt, 2 pleinen met mooie fontijnen. Op de Place Royal hebben we nog een versnapering gegeten, zittend op de trappen van de mooie fontijn. Toen de fietsen weer opgezocht en door naar de “Machines de L’ Ile”.
De Les Machines de l’île is een cultureel, toeristisch en artistiek project. Op een terrein, gelegen op een eiland in de Loire, dat vroeger tot de scheepswerven van de stad behoorde, worden mechanische objecten van de performancegroep 'La Machine' vervaardigd en getoond. Dit zijn bewegende gigantische kunstwerken. Het meest tot de verbeelding sprekende is de Grand Élephant. Een mechanische olifant die over het terrein “wandelt” en waarop je mee kunt rijden.
In een grote oude loods, overgebleven van de scheepswerven, kun je nog veel meer van deze kunstwerken zien en ook de werkplaats bezoeken waar dit alles wordt gemaakt. We wilden dit de volgende dag doen en even checken hoeveel het kost. Bij de entree aangekomen bleek dat we nog ruim een uur hadden voor een bezoek en nu stond er geen rij…… dus kaartjes gekocht en naar binnen. Het is werkelijk fantastisch om al deze bewegende kunstwerken te zien zoals een spin en een grote vliegende vogel. Na nog een kort bezoek en de werkplaatsen zijn we via de L'Arbre aux Hérons, een stalen boom, weer naar buiten gegaan. Hiermee hadden we een deel van het plan van morgen al afgevinkt en konden we voldaan terugfietsen naar de camping.
Via Arromanches zijn we daarna naar Batterie Longues Sur Mer gereden. De Duitse geschutsbatterij bij Longues-sur-Mer was misschien niet de sterkste maar wel een van de best opgestelde om de landingen van 6 juni 1944 in Normandië te weerstaan. De kanonnen stonden iets achter de rand van de 60 meter hoge klif en waren gericht op Omaha en Gold Beach. Recht tegenover de geallieerde vloot. De kustbatterij bij Longues-sur-Mer was onderdeel van de kustverdediging, de Atlantic Wall. Het was in vier maanden tijd gebouwd door de Duitse marine in de eerste helft van 1944. Het bestond uit een 120 mm en vier 150 mm kanonnen in betonnen bunkers. In mei 1944 was de batterij operationeel. Maar de vuurleidingspost op de rand van de klif was nog niet uitgerust met de benodigde apparatuur om scheepsdoelen goed te kunnen raken. Op D-Day leverde de Longues-sur-Mer batterij een heftig duel met de geallieerde vloot. Het dwong daarmee een aantal schepen zich terug te trekken. Hoe dan ook werden de vijf kanonnen een voor een stilgelegd. Sommigen werden geraakt door voltreffers.
Uiteindelijk namen de Britste troepen, die geland waren op Gold Beach, de stelling op 7 juni over en namen daarbij het garnizoen van 180 man gevangen. Nu is de batterij een van de best bewaarde in Frankrijk en de enige plek waar nog de originele kanonnen staan, die toen in staat waren om 45 kg zware granaten 22 km ver te schieten. Het uitzicht vanaf de vuurleidingspost, uitgegraven in de klif, geeft een geweldig uitzicht over de baai.
Na dit indrukwekkend bezoek zijn we op pad gegaan voor de 300 km lange trip naar Nantes. Voor de Na een stop voor de lunch zijn we aangekomen op Nantes Camping. We konden inchecken maar er waren geen camperplaatsen op gravel meer aanwezig! Ok wat is er mis met gras…..dachten we. Bij ons plekje aangekomen, dichtbij het toilet gebouw, even gekeken hoe we moesten staan. Vooruit erin. Toch niet goed, dus achteruit. No way. Op het kletsnatte gras draaiden de voorwielen alleen maar door. Maar een actieve buurman (hij had het al blijkbaar meer zien gebeuren(?)) kwam duwen. Dus de buurman, Misha en Natasha duwen en ik voorzichtig achteruit. En waarlijk het werkte. Nadat we goed stonden, de trouwe fietsen afgeladen en op pad. Het was al laat in de middag dus we dachten om de 6 km naar Nantes te fietsen, de boel te verkennen en dan morgen terug. Dus eerst naar het centrum gefietst waar Misha wilde winkelen. We hadden op de kaart een groot winkelcentrum gezien de “Passage Pommeraye” dus daar naartoe. De fietstocht was een ervaring. Bij de receptie hadden ze gezegd eerst naar de rivier de Erdre te fietsen en dan langs deze rivier tot in het centrum. De rivier was even moeilijk te vinden. En toen langs de rivier op een smal onverhard pad met veel joggers en andere fietsers. Maar wel mooi. In Nantes was het ook spannend. Ze hebben keurig fietspaden aangegeven. Maar soms zijn de aan de zijkant van de rijbaan maar dan ineens moet je de rijbaan oversteken en gaan ze in het midden tussen 2 rijbanen verder. Maar we kwamen veilig in het centrum en vonden het winkelcentrum. Ondanks dat er totaal andere winkels waren dan waar Misha naar op zoek was, was het een belevenis. Het is een soort passage met 2 etages. En stamt uit ca. 1840 met op de renaissance geïnspireerde architectuur en luxe boetieks en prachtige trappen. We kwamen aan de achterkant uit op de belangrijkste winkelstraat de Rue Crébillon die van Place Graslin naar de Place Royal loopt, 2 pleinen met mooie fontijnen. Op de Place Royal hebben we nog een versnapering gegeten, zittend op de trappen van de mooie fontijn. Toen de fietsen weer opgezocht en door naar de “Machines de L’ Ile”.
De Les Machines de l’île is een cultureel, toeristisch en artistiek project. Op een terrein, gelegen op een eiland in de Loire, dat vroeger tot de scheepswerven van de stad behoorde, worden mechanische objecten van de performancegroep 'La Machine' vervaardigd en getoond. Dit zijn bewegende gigantische kunstwerken. Het meest tot de verbeelding sprekende is de Grand Élephant. Een mechanische olifant die over het terrein “wandelt” en waarop je mee kunt rijden.
In een grote oude loods, overgebleven van de scheepswerven, kun je nog veel meer van deze kunstwerken zien en ook de werkplaats bezoeken waar dit alles wordt gemaakt. We wilden dit de volgende dag doen en even checken hoeveel het kost. Bij de entree aangekomen bleek dat we nog ruim een uur hadden voor een bezoek en nu stond er geen rij…… dus kaartjes gekocht en naar binnen. Het is werkelijk fantastisch om al deze bewegende kunstwerken te zien zoals een spin en een grote vliegende vogel. Na nog een kort bezoek en de werkplaatsen zijn we via de L'Arbre aux Hérons, een stalen boom, weer naar buiten gegaan. Hiermee hadden we een deel van het plan van morgen al afgevinkt en konden we voldaan terugfietsen naar de camping.
