Page - Grand Canyon (Dag 16)
Blijf op de hoogte en volg Natasha en Bert
11 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Grand Canyon Village
Weer vroeg op voor de korte trip naar de Grand Canyon. Na de vuil water tanks leeggemaakt te hebben en de watertank gevuld, hebben we alles afgekoppeld en op pad. Direct na het dorpje Page al de eerste stop bij de Horseshoe Bend. Dit is een bocht in de Colorado rivier. Deze bocht is meer dan 180 graden en is in de vorm van een hoefijzer. Vandaar ook de naam. Het was pas 8:00 uur maar al erg warm. En het was nog een wandeling van 2 km heen en terug. En je moest eerst omhoog om op een soort vlakte te komen en toen weer naar beneden naar de vallei. En dat ook weer andersom! Het leverde ons dan ook wat geklaag van de kids op. Maar het was zeker de moeite waard!!! Weer prachtig mooi en imposant. Wat zal dat worden als die kloof nog veel breder wordt bij de Grand Canyon zelf!
De weg loopt verder ongeveer parallel met de Colorado rivier. Soms wat dichter bij, soms wat verder weg. Het terrein is vrij vlak en meestal kun je niet zien dat er verder op zo’n diepe kloof is. Dit is helemaal het terrein van de Navajo indianen die hier allemaal kleine nederzettingen hebben. Dit heeft niets te maken met het beeld wat wij van indianen dorpen hebben, met wigwam’s en zo. Kleine huisjes en vaak caravans waarin ze wonen. Er zijn veel “trading “ posten waar ze indianen souvenirs aan de toeristen proberen te verkopen. Wij zijn ook nog bij een grote post gestopt om wat spulletjes te kopen en wat leuke foto’s te maken. Er waren natuurlijk de nodige speelgoed pistooltjes en pijl en boog te koop. Toch is het dan toch weer een schok dat je bij de kassa de echte pistolen ziet hangen die je zomaar kunt kopen!
Na het passeren van de park entree, je moet voor al die parken entree betalen maar wij hebben een pas gekocht die toegang geeft tot alle parken, was de eerste stop bij “Desert View” hier krijg je het eerste uitzicht over de Grand Canyon. En wat een uitzicht! Dat valt niet te beschrijven en laat zich ook niet op foto’s of video vastleggen. Niet te geloven, zo mooi maar vooral groots!! 1200 meter diep en enkele km’s breed en zo mooi……….. Het lukte Natasha hier ook om een foto van een condor (gier) in volle vlucht te maken. Deze vogels hebben een spanwijdte van wel 2 meter.
Hier was ook een informatie centrum en daar moesten we natuurlijk meteen het boekje halen voor het Junior Ranger programma voor Misha. De man die ons hielp bleek Sasha te heten en kwam oorspronkelijk uit Servie.
De volgende stop was iets verderop bij Navajo viewpoint. Hier parkeerden we onze camper achter een andere camper, waarvan we meteen besloten dat dat onze volgende camper wordt. Wat een groot ding. En weer een fantastisch uitzicht!!!! Nog een stop bij Grandview. Hier start een pad dat naar beneden in de Canyon leidt. Dat pad is niet zo lang maar loopt 800 meter steil naar beneden . Dit hebben we maar niet gedaan. Beneden in de canyon is ook een camping waar je met je tentje kunt kamperen want je kunt deze tocht niet doen in 1 dag heen en weer. Het dreigde al een tijdje met onweer en nu begonnen er dikke druppels te vallen. Dus gauw terug naar de camper. Maar zoals al zo vaak in deze vakantie zette de regen niet door en trok de bui weer weg.
Vervolgens op naar onze camping. Opnieuw wilde de TomTom niet helpen, maar na wat gezoek en gevraag lukte het ook nu weer. Eerst de registratie, ditmaal weer bij een kantoortje waar we de eerste onvriendelijke Ranger ontmoetten en op naar onze plaats. En toen zagen we een geweldig groot hert over de camping wandelen. Wat een pracht gezicht. En dat was een echt wild hert begrepen we van de Rangers! Ons plekje was snel gevonden en eindelijk konden we een verlate lunch nuttigen. Weer een pracht plek midden in het bos. Na de lunch met de camper naar de General store die heel dicht bij was. We hadden eigenlijk wel met de fiets gekund maar we wilden hout kopen en ik had geen zin om weer met hout op mijn stuur rond te fietsen. Hout en nog wat andere zaken gekocht en terug naar de camping. Voor Misha’s Junior Ranger programma wilden we een kampvuur met een lezing door een ranger bijwonen. Dus daar eerst naartoe. Jammer genoeg was het hout nat en was er geen kampvuur maar wel een zeer interessant verhaal over de reeën in het park. Dat duurde een half uur en toen weer terug naar de camper. Het vuur aangemaakt voor de BBQ, uiteraard met echt hout zoals dat hoort in het bos. Toen keek Natasha nog even de papieren door voor de helikopter vlucht. En wat bleek….je moest 24 uur van te voren herregistreren voor de vlucht! Enige paniek. Gelukkig was het kantoor tot 11 uur ’s avonds open. Snel de mobiel erbij, maar ik had al eerder gezien dat we hier helemaal geen telefoon netwerk hadden. Goede raad was duur. Papa op de fiets, wederom in het donker maar nu met de lamp die je op je hoofd kunt zetten van Misha, naar de dichtstbijzijnde telefooncel. Het was niet makkelijk, maar uiteindelijk lukte het toch om te her registreren. Terug naar de camping (gelukkig gevonden!) en verder BBQ’en. Het was alleen wel laat geworden en Misha zat bijna met zijn ogen dicht de spareribs op te eten!
De weg loopt verder ongeveer parallel met de Colorado rivier. Soms wat dichter bij, soms wat verder weg. Het terrein is vrij vlak en meestal kun je niet zien dat er verder op zo’n diepe kloof is. Dit is helemaal het terrein van de Navajo indianen die hier allemaal kleine nederzettingen hebben. Dit heeft niets te maken met het beeld wat wij van indianen dorpen hebben, met wigwam’s en zo. Kleine huisjes en vaak caravans waarin ze wonen. Er zijn veel “trading “ posten waar ze indianen souvenirs aan de toeristen proberen te verkopen. Wij zijn ook nog bij een grote post gestopt om wat spulletjes te kopen en wat leuke foto’s te maken. Er waren natuurlijk de nodige speelgoed pistooltjes en pijl en boog te koop. Toch is het dan toch weer een schok dat je bij de kassa de echte pistolen ziet hangen die je zomaar kunt kopen!
Na het passeren van de park entree, je moet voor al die parken entree betalen maar wij hebben een pas gekocht die toegang geeft tot alle parken, was de eerste stop bij “Desert View” hier krijg je het eerste uitzicht over de Grand Canyon. En wat een uitzicht! Dat valt niet te beschrijven en laat zich ook niet op foto’s of video vastleggen. Niet te geloven, zo mooi maar vooral groots!! 1200 meter diep en enkele km’s breed en zo mooi……….. Het lukte Natasha hier ook om een foto van een condor (gier) in volle vlucht te maken. Deze vogels hebben een spanwijdte van wel 2 meter.
Hier was ook een informatie centrum en daar moesten we natuurlijk meteen het boekje halen voor het Junior Ranger programma voor Misha. De man die ons hielp bleek Sasha te heten en kwam oorspronkelijk uit Servie.
De volgende stop was iets verderop bij Navajo viewpoint. Hier parkeerden we onze camper achter een andere camper, waarvan we meteen besloten dat dat onze volgende camper wordt. Wat een groot ding. En weer een fantastisch uitzicht!!!! Nog een stop bij Grandview. Hier start een pad dat naar beneden in de Canyon leidt. Dat pad is niet zo lang maar loopt 800 meter steil naar beneden . Dit hebben we maar niet gedaan. Beneden in de canyon is ook een camping waar je met je tentje kunt kamperen want je kunt deze tocht niet doen in 1 dag heen en weer. Het dreigde al een tijdje met onweer en nu begonnen er dikke druppels te vallen. Dus gauw terug naar de camper. Maar zoals al zo vaak in deze vakantie zette de regen niet door en trok de bui weer weg.
Vervolgens op naar onze camping. Opnieuw wilde de TomTom niet helpen, maar na wat gezoek en gevraag lukte het ook nu weer. Eerst de registratie, ditmaal weer bij een kantoortje waar we de eerste onvriendelijke Ranger ontmoetten en op naar onze plaats. En toen zagen we een geweldig groot hert over de camping wandelen. Wat een pracht gezicht. En dat was een echt wild hert begrepen we van de Rangers! Ons plekje was snel gevonden en eindelijk konden we een verlate lunch nuttigen. Weer een pracht plek midden in het bos. Na de lunch met de camper naar de General store die heel dicht bij was. We hadden eigenlijk wel met de fiets gekund maar we wilden hout kopen en ik had geen zin om weer met hout op mijn stuur rond te fietsen. Hout en nog wat andere zaken gekocht en terug naar de camping. Voor Misha’s Junior Ranger programma wilden we een kampvuur met een lezing door een ranger bijwonen. Dus daar eerst naartoe. Jammer genoeg was het hout nat en was er geen kampvuur maar wel een zeer interessant verhaal over de reeën in het park. Dat duurde een half uur en toen weer terug naar de camper. Het vuur aangemaakt voor de BBQ, uiteraard met echt hout zoals dat hoort in het bos. Toen keek Natasha nog even de papieren door voor de helikopter vlucht. En wat bleek….je moest 24 uur van te voren herregistreren voor de vlucht! Enige paniek. Gelukkig was het kantoor tot 11 uur ’s avonds open. Snel de mobiel erbij, maar ik had al eerder gezien dat we hier helemaal geen telefoon netwerk hadden. Goede raad was duur. Papa op de fiets, wederom in het donker maar nu met de lamp die je op je hoofd kunt zetten van Misha, naar de dichtstbijzijnde telefooncel. Het was niet makkelijk, maar uiteindelijk lukte het toch om te her registreren. Terug naar de camping (gelukkig gevonden!) en verder BBQ’en. Het was alleen wel laat geworden en Misha zat bijna met zijn ogen dicht de spareribs op te eten!
