31 juli 2019, dag 17. St Petersburg – Zarasai

Vanochtend stond de wekker om 6 uur. Na het ochtend ritueel hebben Misha en ik de camper van de parkeerplaats gehaald en voor het appartementen gebouw gezet. In een paar keer hadden we alle spullen in de camper en net na 8 uur reden we weg. Via de tolwegen, ZSK en KAD reden we 25 minuten later aan de zuidkant de stad uit. We kennen deze weg goed, dit is ook de weg richting Siversky, waar tante Lena woonde en ook de vader van Natasha begraven is. De weg daar naar toe is enorm verbeterd. Deze weg was een 3 baansweg waarbij de midden baan voor de meest brutale bestuurder vanuit beide richtingen was. Nu was het een 4 baans autobaan en het was lekker opschieten! Totdat het ophield en het een 2 baans weg werd waarbij wel duidelijk was dat er nog altijd gewerkt om het te verbreden. Daarna werd het een normale 2 baansweg met zo nu en dan dorpjes waar je maar 60 km kon rijden. Maar we schoten nog altijd lekker op. Dit soort 2 baans wegen is nog wel goed opletten in Rusland aangezien de banen erg breed zijn, en dus proberen de Russen in te halen ondanks dat er tegenliggers zijn. Na 3 uur, ongeveer 50 km voor Pskov, kwamen we op een stuk weg waar ze druk aan de weg aan het werk waren en er elke keer maar 1 rijbaan was voor beide richtingen, geregeld met stoplichten. Bij zo’n stoplicht hebben we een snelle chauffeurs wissel gedaan en ook de sanitaire stop gedaan zodat we meteen verder konden. Na 4 uur reden we voorbij Pskov richting het dorpje Ostrov. Voorbij dit dorp kwamen we op een hele slecht weg richting de grens met Letland. Ondanks de staat van de weg stond er aangegeven dat dit een “Paid road” is!!! Het was nog zo’n 70 km tot de grens. Afwisselend slecht, tot zeer slecht. Het was wel een hele rustige weg. Nauwelijks tegenliggers en nauwelijks verkeer in onze richting!. Opeens was er een slagboom over de weg, maar dat kon de grens nog niet zijn, maar de boom ging weer open en we konden doorrijden. Net voor de grens hebben we nog even getankt. Er kon 25 liter in en dat scheelt toch als het zo goedkoop is. Hoewel we toch iets te lang hadden gewacht. We hadden plaatsen gezien met 41 roebel en hier was het 52 roebel!! Maar toch…. Goedkoper dan in Letland met 1,2 euro. Om 14:00 waren we aan de grens. Weer een slagboom met een hokje. Natasha uit de auto en naar dat hokje. Ze werd gevraagd hoeveel de boete was op het passeren van een stopstreep in Nederland! Er stond een stop bord en we waren blijkbaar een beetje over de stop streep gereden!!!! Maar hier moesten we de tol voor het stuk belabberde weg betalen: 450 roebel voor zo’n slechte weg! Betaald en de boom ging open. Even verder weer een slagboom. Hier kregen we een papiertje en mochten doorrijden in het “customs” gebied. Het viel op dat het erg rustig was. Veel vrachtauto’s maar nauwelijks personen auto’s. We mochten direct doorrijden naar de hokjes en we moesten eerst de camper uitklaren. Er stonden maar 2 andere auto’s en die werden uitgebreid gecontroleerd. En de 2 douane beambten die controleerden waren ook de enige bemanning van dit station. Dus we moesten bij het 1e hokje wachten tot ze klaar waren. Daarna werden de papieren gecontroleerd en mochten we door naar de paspoort controle. Ook dit ging vlot en alle deuren van de camper moesten open. Na inspectie van binnen en buitenkant, maar niet erg nauwkeurig, hoewel ze wel met een spiegeltje onder de auto keken, mochten we door. En binnen 45 minuten waren we klaar!!!! Even verder was de grens van Letland. Hier stonden 2 rijen auto’s met 3 auto’s in elke rij. Het bleek al snel dat de Letse douane nog altijd gebaseerd is op de Russische procedures. Alles leek hetzelfde; 2 auto’ naast de hokjes, hier eerst een inspectie van de auto en alle documenten. Nadat ze alles bekeken hadden vroegen ze naar een document voor de camper waaruit bleek dat hij goedgekeurd was om op de weg te rijden (?). Ik zei dat dat het kenteken bewijs was maar ze zeiden dat dit de technische identificatie was. Natasha zei dat dat 1 document is in Nederland omdat ze in Nederland niet van veel documenten houden en dat bleek afdoende! Daarna paspoort controle en vervolgens de verklaring van alles wat we importeerden. We hadden een formulier ingevuld over tabak en alcohol en eerlijk aangegeven wat we hadden. Maar het was grappig dat er een pamflet was waarop stond dat alle melkproducten en vleesproducten verboden waren, en wij hadden een ijskast vol. Maar daar hadden ze niet in gekeken en ook niet naar gevraagd. Alles bleek in orde en we mochten door. Deze procedure had ruim een uur geduurd, nog langer dan de Russische grens. En toen mochten we door. Al snel bleek dat het in Letland nog erg veel lijkt op Rusland. Slechte weg, kleine dorpjes met houten huisjes en veel bos. We hadden als 1e doel een camping in Rēzekne in Letland gesteld, net over de grens maar daar zouden we al vroeg zijn dus zijn we doorgereden. We zijn nog bij een klein winkeltje gestopt om nog een lokaal flesje bier en een ijsje te kopen, en daarna is Natasha weer achter het stuur gekropen. Niet ver voor de grens met Litouwen zagen we een aantal geüniformeerd mannen langs de weg. En 1 ervan stak een zwart-wit stokje uit ten teken dat we moesten stoppen. Ik dacht dat we te hard reden, maar ze vroegen alle documenten, waar we vandaan kwamen, waar we heen gingen en wilden binnen kijken? Een paar mannen kwamen binnen en wilden zien waar alles was. Daarna wensten ze ons goede reis en konden we verder. Volgens mij waren ze alleen geïnteresseerd in de camper! Vrij snel daarna passeerden we de grens naar Litouwen, een grens zoals alle Europese grenzen zonder controle. En na het dorpje Zarasai kwam de afslag naar de camping met dezelfde naam. De poort stond open en bij het gebouwtje stapten we uit. Ik ging een deur in maar er stond ee fiets in een gangetje. Er zat een man voor het gebouwtje die, in het Russisch zei dat hij even zou kijken. Hij zette de fiets opzij en probeerde een deur. Die zat op slot. Vervolgens wees hij op een bord met een telefoon nummer dat je moest bellen na de openings uren. Wat de openings uren waren was niet aangegeven. Ik heb dat nummer gebeld maar er werd niet opgenomen. We hebben de camper op een plekje gezet, en aangesloten op de electra, die werkte. De camping is vrij klein maar prachtig gelegen. In het bos aan een mooi meer. Het lijkt wel dacha! Natasha heeft in korte tijd een heerlijke maaltijd gemaakt, spaghetti met de gezouten zalm-forel die we nog op dacha gemaakt hebben, en daarna moest ze natuurlijk het bos in voor….. paddestoelen. En die vond ze! In een half uurtje. Ondanks dat het vrij koud was wilde ze toch nog even zwemmen. Ik had er niet zo’n zin in. Dus Natasha zwemmen in het prachtige meer en ik stond aan de kant, met mijn jas aan. Maar dankzij de lovende kreten van Natasha heb ik me toch bedacht, heb ik me uitgekleed en ben ook heerlijk gaan zwemmen. Het was inderdaad fantastisch. Heerlijk water!!!!!