Een dag New York 4 (Dag 28)
Blijf op de hoogte en volg Natasha en Bert
01 Augustus 2015 | Verenigde Staten, New York
We wilden vanochtend alsnog proberen een reservering voor “The Ride” te bemachtigen. “The Ride” is een 75 minuten durend interactieve tour met een bus door Manhatten. Hierbij zijn de straten van Manhattan het podium waar optredens worden gegeven. Iedereen in de bus zit met het gezicht naar buiten. Je kunt hiervoor niet reserveren en moet in de ochtend in de rij om voor de avond een kaartje te krijgen.
Op tijd op pad dus. Het kantoor ligt dicht bij Time Square. Toen we daar aankwamen stond er een lange rij aan de stoeprand, op de bus te wachten dachten wij! Bij het kantoortje gekomen stond er een korte rij tegen de huizen aan. Toen we hierbij aansloten legde een aardige (?) dame uit dat dit niet het einde van de rij was, maar dat de rij aan de andere kant van de stoep doorging. Die lange rij stond dus niet op de bus te wachten maar op een reservering voor “The Ride”! We zijn er maar niet bij gaan staan. De kans dat je dan alsnog een ticket bemachtigd is heel klein.
Met de metro zijn we naar het begin gegaan van “The High Line”. Dit is een 2,3 km lang pad in het westen van Manhatten dat verhoogd ligt. Dit deel van Manhatten was vroeger een industrieel gebied maar wordt niet meer gebruikt. Er staan veel fabrieken en gebouwen leeg of worden afgebroken voor nieuwbouw. Daardoorheen slingerde zich een trein die op ongeveer 4 meter boven de begane grond liep. En daar hebben ze nu een wandelpad van gemaakt, compleet met begroeiing van planten. Het is een hele mooie wandeling en je ziet alles op een andere manier dan normaal wandelend over de straten.
Onderweg kwamen we langs de Chelsea Market, in een groot leegstaand gebouw van de koekjes fabriek die ook de Oreo koekjes maakte. Deze markt bestaat uit winkels, maar vooral veel eettentjes. We hebben daar voor ieder wat wils eten gekocht voor mee te nemen. Hiermee zijn we terug gegaan naar de “High Line” en hebben daar op een gezellig terrasje van de lunch genoten.
Aan het einde van de “Line” is het Whitney Museum of American Art. Masha wilde dit graag zien en we konden er met de NY Pass weer gratis in. Dit museum bevat allemaal stukken moderne kunst van Amerikaanse kustenaars. Er waren mooie stukken bij en ik werd vooral geboeid door een potlood tekening van een enorm portret van een man. Dit is gemaakt door Chuck Close en de title is "Phil". Iedereen dacht dat het een foto was en zelfs als je er heel dicht bij kwam leek het nog altijd een foto, zo gedetaileerd was het getekend!
Met de metro zijn we naar Union Square gegaan om een stuk van Broadway af te wandelen. Het noordelijke deel van Broadway is het theater deel maar dit deel tussen Union square en Madison Square is een winkelstraat. Masha had hier een boekwinkel gevonden. Een boekwinkel met 18 Miles aan boeken! Wij zijn er even ingeweest en zijn daarna bij een tegenoverliggend cafeetje wat gaan drinken terwijl Masha doorwinkelde!
Hierna zijn we over Union square, een mooi park, gewandeld en over Broadway naar Madison Square. Op Madison square, op de kruising tussen Broadway en 5th Avenue staat een veel gefotografeerd gebouw dat in een soort taartpunt eindigd. Daarna de metro in om terug te gaan naar ons hotel. Toen we in de metro stonden te wachten vroeg Masha of Union Square ver weg was. Ze had daar in het park een man zien zitten met gratis badges die ze graag wilde hebben. Echter toen ze ze zag durfde ze niet te pakken!! Maar deze metro ging uptown. En terug naar Union Square is downtown. Dus metro uit en andere ingang in. Maar tot onze schrik werden onze metro kaarten niet geaccepteerd omdat er een te korte tijd was na het vorige inchecken! Dus of wachten in het hete metro station of het stuk wandelen.
Dus maar lopen! We zijn via Park Avenue weer terug gelopen naar Union Square waar de man met de badges stond. En hij was er nog. Een zwarte blikken badge met de tekst: “Black Live Matters”. Masha had via vrienden van deze acties gehoord. Het is een stil protest tegen wat er nu gebeurt in Amerika met zwarte mensen die door de politie worden neergeschoten!
We hebben op Union Square de metro genomen naar het hotel waar we na al het gewandel in het warme Manhattan (nog altijd 30 graden!) eerst een douche hebben genomen en toen wat hebben gerust.
Er was nog een actie op de “to do” list: Een echte Amerikaanse steak eten in een steak house. Ik vond via internet een steakhouse dichtbij op 5th Avenue. Ben & Jack’s steakhouse. De goede steakhouses in Amerika zijn redelijk duur maar deze had een 3 gangen diner voor zo’n $ 40.
Dus gereseveerd en om 6 uur op pad. Een mooi chique restaurant. We kregen de menu kaart en zochten naar het menu. Niets. Bij navraag bleek dat het menu niet gold in het weekend. Dus dan maar a la carte. De obers spraken met een wat vreemd accent. Het bleek dat ze allemaal uit Albanie kwamen. We hebben nog eens geïnformeerd naar de grootte van de steak en besloten om met zijn 3en een combinatie steak voor 2 personen te bestellen. Dat bestaat uit een Sirloin Steak en een New York steak. Masha hield het bij een kipgerecht.
De steaks waren nog een heel bord vol. En erg goed gebakken. Een beetje krokant aan de buitenkant en mooi rood van binnen. Heerlijk. Maar Natasha maakte mij toch een compliment; Ze vond mijn steak van de BBQ beter!
Na ons diner wilden we nog een keer van de crazy sfeer van Times Square in de avond genieten. Als je bij Times Square uit de metro komt dan hoor je al de gebruikelijke oorverdovende New Yorkse kakafonie aan geluiden! Auto’s, toeteren en altijd sirenes van brandweer, politie of ziekenauto.
En een enorme mensenmassa. Met daartussen vele verkleed als stripfiguren die ook een graantje proberen mee te pikken voor de foto’s. Zelfs een paar dames die, topless met de Amerikaanse vlag over hun borsten geverfd rondlopen en heren proberen te verleiden op de foto te gaan.
Op een van de gigantische schermen rond Times Square word via een videocamera de mensen massa getoond. En iedereen probeert om op dat scherm te komen en om daar dan weer een foto van te maken. Het ultieme geluk is om in het midden te staan aangezien de camera inzoemt en er dan een hartje komt. Daar moet je dan binnen proberen te staan. Het lukte Misha om daar toch op te komen in het gedrang.
De metro bezorgde ons nog een toeristische toer op de terug weg. Na lang wachten op onze metro (die op alle locale stations hoorde te stoppen) bleek deze door vertragingen te zijn veranderd in een express metro en niet te stoppen bij de stations dicht bij ons hotel. Dus een paar stations verder uitgestapt. Weer wachten in de hitte en toen terug naar ons hotel. Waar we al snel sliepen.
Op tijd op pad dus. Het kantoor ligt dicht bij Time Square. Toen we daar aankwamen stond er een lange rij aan de stoeprand, op de bus te wachten dachten wij! Bij het kantoortje gekomen stond er een korte rij tegen de huizen aan. Toen we hierbij aansloten legde een aardige (?) dame uit dat dit niet het einde van de rij was, maar dat de rij aan de andere kant van de stoep doorging. Die lange rij stond dus niet op de bus te wachten maar op een reservering voor “The Ride”! We zijn er maar niet bij gaan staan. De kans dat je dan alsnog een ticket bemachtigd is heel klein.
Met de metro zijn we naar het begin gegaan van “The High Line”. Dit is een 2,3 km lang pad in het westen van Manhatten dat verhoogd ligt. Dit deel van Manhatten was vroeger een industrieel gebied maar wordt niet meer gebruikt. Er staan veel fabrieken en gebouwen leeg of worden afgebroken voor nieuwbouw. Daardoorheen slingerde zich een trein die op ongeveer 4 meter boven de begane grond liep. En daar hebben ze nu een wandelpad van gemaakt, compleet met begroeiing van planten. Het is een hele mooie wandeling en je ziet alles op een andere manier dan normaal wandelend over de straten.
Onderweg kwamen we langs de Chelsea Market, in een groot leegstaand gebouw van de koekjes fabriek die ook de Oreo koekjes maakte. Deze markt bestaat uit winkels, maar vooral veel eettentjes. We hebben daar voor ieder wat wils eten gekocht voor mee te nemen. Hiermee zijn we terug gegaan naar de “High Line” en hebben daar op een gezellig terrasje van de lunch genoten.
Aan het einde van de “Line” is het Whitney Museum of American Art. Masha wilde dit graag zien en we konden er met de NY Pass weer gratis in. Dit museum bevat allemaal stukken moderne kunst van Amerikaanse kustenaars. Er waren mooie stukken bij en ik werd vooral geboeid door een potlood tekening van een enorm portret van een man. Dit is gemaakt door Chuck Close en de title is "Phil". Iedereen dacht dat het een foto was en zelfs als je er heel dicht bij kwam leek het nog altijd een foto, zo gedetaileerd was het getekend!
Met de metro zijn we naar Union Square gegaan om een stuk van Broadway af te wandelen. Het noordelijke deel van Broadway is het theater deel maar dit deel tussen Union square en Madison Square is een winkelstraat. Masha had hier een boekwinkel gevonden. Een boekwinkel met 18 Miles aan boeken! Wij zijn er even ingeweest en zijn daarna bij een tegenoverliggend cafeetje wat gaan drinken terwijl Masha doorwinkelde!
Hierna zijn we over Union square, een mooi park, gewandeld en over Broadway naar Madison Square. Op Madison square, op de kruising tussen Broadway en 5th Avenue staat een veel gefotografeerd gebouw dat in een soort taartpunt eindigd. Daarna de metro in om terug te gaan naar ons hotel. Toen we in de metro stonden te wachten vroeg Masha of Union Square ver weg was. Ze had daar in het park een man zien zitten met gratis badges die ze graag wilde hebben. Echter toen ze ze zag durfde ze niet te pakken!! Maar deze metro ging uptown. En terug naar Union Square is downtown. Dus metro uit en andere ingang in. Maar tot onze schrik werden onze metro kaarten niet geaccepteerd omdat er een te korte tijd was na het vorige inchecken! Dus of wachten in het hete metro station of het stuk wandelen.
Dus maar lopen! We zijn via Park Avenue weer terug gelopen naar Union Square waar de man met de badges stond. En hij was er nog. Een zwarte blikken badge met de tekst: “Black Live Matters”. Masha had via vrienden van deze acties gehoord. Het is een stil protest tegen wat er nu gebeurt in Amerika met zwarte mensen die door de politie worden neergeschoten!
We hebben op Union Square de metro genomen naar het hotel waar we na al het gewandel in het warme Manhattan (nog altijd 30 graden!) eerst een douche hebben genomen en toen wat hebben gerust.
Er was nog een actie op de “to do” list: Een echte Amerikaanse steak eten in een steak house. Ik vond via internet een steakhouse dichtbij op 5th Avenue. Ben & Jack’s steakhouse. De goede steakhouses in Amerika zijn redelijk duur maar deze had een 3 gangen diner voor zo’n $ 40.
Dus gereseveerd en om 6 uur op pad. Een mooi chique restaurant. We kregen de menu kaart en zochten naar het menu. Niets. Bij navraag bleek dat het menu niet gold in het weekend. Dus dan maar a la carte. De obers spraken met een wat vreemd accent. Het bleek dat ze allemaal uit Albanie kwamen. We hebben nog eens geïnformeerd naar de grootte van de steak en besloten om met zijn 3en een combinatie steak voor 2 personen te bestellen. Dat bestaat uit een Sirloin Steak en een New York steak. Masha hield het bij een kipgerecht.
De steaks waren nog een heel bord vol. En erg goed gebakken. Een beetje krokant aan de buitenkant en mooi rood van binnen. Heerlijk. Maar Natasha maakte mij toch een compliment; Ze vond mijn steak van de BBQ beter!
Na ons diner wilden we nog een keer van de crazy sfeer van Times Square in de avond genieten. Als je bij Times Square uit de metro komt dan hoor je al de gebruikelijke oorverdovende New Yorkse kakafonie aan geluiden! Auto’s, toeteren en altijd sirenes van brandweer, politie of ziekenauto.
En een enorme mensenmassa. Met daartussen vele verkleed als stripfiguren die ook een graantje proberen mee te pikken voor de foto’s. Zelfs een paar dames die, topless met de Amerikaanse vlag over hun borsten geverfd rondlopen en heren proberen te verleiden op de foto te gaan.
Op een van de gigantische schermen rond Times Square word via een videocamera de mensen massa getoond. En iedereen probeert om op dat scherm te komen en om daar dan weer een foto van te maken. Het ultieme geluk is om in het midden te staan aangezien de camera inzoemt en er dan een hartje komt. Daar moet je dan binnen proberen te staan. Het lukte Misha om daar toch op te komen in het gedrang.
De metro bezorgde ons nog een toeristische toer op de terug weg. Na lang wachten op onze metro (die op alle locale stations hoorde te stoppen) bleek deze door vertragingen te zijn veranderd in een express metro en niet te stoppen bij de stations dicht bij ons hotel. Dus een paar stations verder uitgestapt. Weer wachten in de hitte en toen terug naar ons hotel. Waar we al snel sliepen.
