Lake Placid – Montreal (Dag 11)

Ineens was het mooie weer over. In de avond begon het te regenen en werd het kouder. En het heeft de hele nacht geregend. Zo leek het in ieder geval. We stonden in het bos dus als het niet regende dan druppelde het nog na. Maar toen we wakker werden was het al droog en druppelde alleen de bomen nog wat na. Dus maar een keertje in de camper ontijten. Daarna de boel weer ingepakt en daarna nog de zwart en grijze afvaltanks geleegd. Dat zijn van de zaken die ook moeten gebeuren en die niet zo prettig zijn. Maar Misha is nu al een geweldige hulp hierbij. Daarna op pad naar Canada. Eerst nog via prachtige binnen wegen door de Adirondack. Maar al gauw kwamen we op de I85 richting het noorden en werd het landschap vlakker. En zo naderden we de grens met Canada. Nog een echte grens. Stoppen en controle. Toch altijd een beetje spannend. En dan de vragen: Waar kom je vandaan? Waar ga je naartoe? En waar ga je daarna naartoe? Waar woon je? En toen de beste vragen. Heb je voedsel bij je? Hallo, ben je blind? Ik heb een camper bij me met een ijskast vol met voedsel. Antwoord dus “Nee geen voedsel”. Volgende vraag: “Heb je drugs of alcohol bij je”? Antwoord “Nee geen alcohol” (alleen zo’n 30 blikjes bier en een paar flessen wijn maar dat zeg je niet!). Het lijkt een soort spel. Hij moet de vragen stellen en weet de antwoorden al. Dus geen enkel probleem. Na het stempelen van de paspoorten kwam het verlossende: “Have a nice holiday, sir”, en konden we Canada in. Het weer werkte inmiddels ook weer mee en de zon scheen. Het landschap in dit deel van Canada is niet erg spannend en lijkt veel op Nederland, erg vlak. Niet veel later kwamen we bij de afslag naar onze camping (KOA Montreal). We werden hartelijk welkom geheten en konden naar ons plekje. Maar uitrusten was er niet bij. Natasha had de dag ervoor via internet een leuke attractie gevonden voor de middag. En ze had gereserveerd! Om half 2. Dus gevraagd bij de receptie of we daar konden komen met onze camper. Het eerste antwoord: “No way you cannot go with a camper into Montreal”. Maar nog eens uitgelegd waar het precies was, leek het wel te kunnen. Ik heb nog even gechecked via telefoon of we daar wel konden parkeren met de camper en ja dat kon. Dus weer op pad. Het leek nog even spannend of we het zouden halen omdat er een file stond, maar uiteindelijk waren we nog op tijd. En……………wat was nu die attractie!!! Een Jet Boat trip over de Lachine rapids in de Saint Lawrence River dicht bij Montreal Dat is een zeer snel stromende rivier maar heel erg ondiep. En daardoor ontstaan er hele grote draaikolken maar ook hele hoge tegenstroomse golven. En daar ga je dan met die jet boat overheen maar vooral doorheen!! De golven zijn soms wel zo’n 3 meter hoog!!! En daar duikt die boot dan in en dan krijg je die golf volledig over je heen!!!! Je krijgt voor de trip een soort belachelijke overall aan. Maar dat helpt echt niet. Je hebt aan het eind geen droge draad meer aan je lijf!! Maar een fantastische ervaring! Zo dicht bij de stad Montreal die je ook kunt zien. En zo’n wilde ervaring. Fantastisch!!!!! We werden aan het eind nog verrast. Eerst gingen we door de hoogste golf in dit gebied. En dat was echt een enorme golf waarbij je van je bank gespoeld werd. We waren blij dat we deze overleefd hadden en de gids zei dat we nu terug zouden gaan. Maar ineens……draaide de boot weer en ………………… opnieuw door de enorme golf. Dit was een grapje van de stuurman. Daarna mochten we “eindelijk” terug. Ondanks dat de zon uitbundig scheen was het toch wat frisjes en waren we blij dat we ons onmiddellijk konden omkleden bij de camper. De weg terug naar de camping duurde wat langer dan gepland door de files. Op de camping nog even wat zaken voor morgen gechecked, wat was gedaan en Misha nog wat gezwommen in het zwembad. Na een makkelijke maaltijd bij het kampvuur dit verslag geschreven. Het kampvuur is wel nodig want het is wel frisjes.